در غار شیر، شکارچی ها همچنان داشتند همه ی جوانب ماجرا را بررسی می کردند.
گرگ گفت : پس هنوز هیچ اتفاق خاصی نیفتاده! این روباه داره قضیه رو بزرگ می کنه!
شیر گفت: مگه خودت نگفتی که شیبا بهت طعنه زد و خوردی زمین؟
تندر تا یاد آن قضیه افتاد اخمهایش در هم رفت و گفت: اون که فقط یه حادثه بود. من غافلگیر شده بودم.
بعد از دیدن نمایش خیره کننده ی شیبا برای حیوانات جنگل، نقره نعل با عجله از آنجا دور شد. او همه جا را دنبال پاگنده گشت تا اینکه او را در حوالی باتلاق پیدا کرد.
فصل دوم : گروه نجات بخش
روز بعد شیبا و سه دوستش حنایی، ارغوانی و تیزپا در حال تمرین دویدن بودند که همهمه ای بلند شد. ناگهان سر و صدای بلندی از اطراف شنیده شد. صدای تکان خوردن برگ ها و تعداد زیادی صدای پای حیواناتی که به سرعت داشتند می دویدند. صداها لحظه به لحظه نزدیک می شدند. ابتدا چند حیوان از لابه لای بوته ها و درختان پدیدار شدند که به سرعت می دویدند و بعد از آنها تعداد بیشتری از حیوانات به چشم خوردند که در حال فرار بودند. همه ی آنها به یک طرف فرار می کردند. خطر در پشت سر آنها قرار داشت.
ارغوانی داد زد: شکارچیا!
شیبا بعد از برگشتن تندر شروع کرد به دویدن به جایی که دوستانش را گم کرده بود. او معمولاً هنگام تمرین اول می گذاشت بدنش گرم شود بعد خودش را به اوج سرعت می رساند. اما در لحظات اضطراری این قاعده ی خودش را نادیده می گرفت. فوراً خودش را به اوج سرعت رساند. مثل یک شبح شده بود که از لای درختان میگذشت.
نقره نعل که رویای یافتن اعتبار و شهرت در میان حیوانات را در سر می پروراند، به امید یافتن یک دوست، به همه جا سرک می کشید. نقشه ی او برای آینده ی زندگیش این بود که بین حیوانات معتبر بشود تا بلکه بزرگان گله های جنگل، با او حشر و نشر پیدا بکنند!
تندر خالخالی و خاکستری و پنجه شکسته را دور خودش جمع کرد و گفت: خیله خب رفقا! ما با یک شورش طرف هستیم. شیبا تصمیم گرفته که کاری کنه ما از گرسنگی بمیریم. حالا ما باید به او درس عبرتی بدیم که دیگه بقیه فکر گستاخی و شورش علیه ما رو پیدا نکنن!
نقره نعل که از دوست شدن با شترمرغ و راسو و خوک ها ناامید شده بود، به دنبال پیدا کردن دوست دیگری به تلاش هایش ادامه می داد. برای رفع تشنگی به سمت نزدیک ترین چشمه حرکت کرد. از قضا یک گراز در حال نوشیدن آب بود. نقره نعل نزدیک شد و در کنار گراز، پوزه اش را داخل آب فرو برد. بعد صبر کرد تا دهانش را همزمان با گراز از آب بیرون بیاورد. وقتی هر دو سرشان را بالا گرفتند، نقره نعل نفس عمیقی کشید و در حالیکه آب از لب و لوچه اش می ریخت گفت: چه آب زلالیه! اینطور نیست گراز؟
چشم خونی، رئیس گله ی گاومیش ها همچنان از خطر بلند پروازی ها شیبا حرف می زد و بخصوص به روسای گله ها هشدار می داد که دیر یا زود خطر شیبا از خطر شکارچی ها مهمتر و بدتر خواهد بود. این اخبار به گوش شیبا هم می رسید. او می دانست که همیشه افرادی هستند که یا از روی حسادت دشمنی می کنند و یا به این خاطر که منافع خودشان را درخطرمی بینند.
خیلی زود در جنگل به گروهی که شیبا تشکیل داده بود اسم گروه نجات بخش داده شد. هیچ کس نمی دانست چه کسی این اسم را روی آن گروه گذاشت، ولی همه آنها را به این اسم صدا می کردند. چشم خونی با شنیدن اسم گروه نجات بخش آتش می گرفت. از شدت عصبانیت می خواست فریاد بزند ولی مجبور بود که خودش را کنترل کند. او می دانست که نباید اینقدر دست روی دست بگذارد. به همین خاطر تصمیم گرفت که هر چه زودتر کلک گروه نجات بخش را بکند.
توسن و گلادیا در کمال ناباوری به سمت شیبا و دوستانش رهسپار شدند. آنها را در کنار برکه پیدا کردند و اخبار بد را فوراً به آنها اطلاع دادند. شیبا و دوستانش از شنیدن کلمه ی ضد شورش به شدت خشمگین شده بودند.
ارغوانی مرتباً می گفت: چی؟ این ها یعنی چی؟ اصلاً چه معنی میده؟
آنها فکرش را هم نمی کردند که در میان گیاهخواران دشمن پیدا کنند.
