خرسها میتوانند روی دو پا بایستند به دلیل تناسب بدنی و ساختار استوانهای پایههایشان. پایههای عقبی خرسها شامل پاها و پنجههای بزرگی هستند که به آنها کمک میکند تا تعادل خود را حفظ کنند و روی زمین حرکت کنند. همچنین، عضلات قوی پاهای خرسها به آنها این امکان را میدهد که بر روی دو پای خود بایستند. با این حال، بایستن بر روی دو پا برای خرسها فعالیتی طبیعی نیست و بیشتر در مواقعی که نیاز به بالا بردن بدنشان یا به منظور نشان دادن قدرت و تهدید به دیگر خرسها استفاده میشود.
خرسها عموماً در حالتی که روی دو پایشان بایستند، از اندام عقبی خود به عنوان پشتیبان استفاده میکنند. آنها میتوانند پاهای عقبی خود را به عنوان پایه استفاده کنند و با پایههای جلویی خود تعادل را حفظ کنند. بایستن بر روی دو پا برای خرسها به نوعی یک نمایش است. آنها میتوانند به این شکل نشان دهند که بزرگ و قدرتمند هستند. همچنین، این حرکت میتواند به آنها کمک کند تا دیگر خرسها را تهدید کنند و برای نبرد و رقابت منطقهای آماده شوند. اما بایستن بر روی دو پا برای خرسها فعالیتی طبیعی نیست و زمانی که آنها بر روی دو پا بایستند، تعادل آنها ضعیفتر است و ممکن است به سختی حرکت کنند. بنابراین، خرسها بیشتر در حالت چهارپا حرکت میکنند که برای آنها طبیعیتر است و استفاده از پاهای عقبی به عنوان پشتیبان نیازمند کمترین تلاش است.