لوبیای پرنده مکزیکی (به انگلیسی: mexican jumping beans) غلاف دانه‌هایی هستند که توسط لارو یک نوع پروانه کوچک به نام Cydia saltitans سکونت یافته و بومی مکزیک هستند. غلاف معمولاً رنگی بین قهوه‌ای تا زرد مایل به قهوه‌ای دارد. این گیاه از درختچه‌ای به نام Sebastiania pavoniana می‌آید که اغلب به آن "لوبیای پرنده" نیز گفته می‌شود. با این حال، این گیاه ارتباطی با لوبیاهای واقعی (گیاهان لگوم) ندارد و بیشتر به گیاهان خانواده Euphorbiaceae (آفتابگردان‌ها) مربوط می‌شود. این لوبیاها غیرسمی در نظر گرفته می‌شوند اما معمولاً مصرف غذایی ندارند.
در فصل بهار، هنگامی که درختچه در حال گل‌دهی است، پروانه‌ها تخم‌های خود را روی غلاف‌های دانه آویزان درختچه می‌گذارند. وقتی تخم‌ها باز می‌شوند، لاروهای ریز وارد غلاف‌های سبز نارس شده و شروع به خوردن دانه‌ها می‌کنند. غلاف‌ها به تدریج رسیده، به زمین می‌افتند و به سه بخش کوچک‌تر تقسیم می‌شوند. این بخش‌ها همان لوبیای پرنده مکزیکی هستند. وقتی لاروهای کوچک در داخل غلاف می‌چرخند و باز می‌شوند، به دیواره غلاف ضربه می‌زنند و باعث می‌شوند که لوبیا به نظر برسد که می‌پرد. حرکت لاروها بیشتر با افزایش دما اتفاق می‌افتد. لارو داخل لوبیا قسمت داخلی آن را می‌خورد (تا زمانی که توخالی شود) و با استفاده از نخ‌هایی شبیه به ابریشم، خود را به داخل لوبیا متصل می‌کند.
دانشمندان فیزیک در دانشگاه سیاتل نظریه می‌کنند که حرکت تصادفی لارو با استفاده از مدل حرکت براونی، کمک می‌کند تا لارو سایه را در روزهای گرم پیدا کند. اگرچه این حرکت بهینه‌سازی شده برای پیدا کردن سریع سایه نیست، اما این استراتژی احتمال یافتن سایه را در شرایط کمبود سایه کاهش می‌دهد.
لارو ممکن است ماه‌ها داخل لوبیا زندگی کند و دوره‌هایی از خواب آلودگی را تجربه کند. اگر لارو شرایط مناسب رطوبت و دما را داشته باشد، به اندازه کافی زنده می‌ماند تا به مرحله پیله‌ای وارد شود. در بهار، پروانه از طریق یک "درگاه تله" گرد از داخل لوبیا بیرون می‌آید و پیله خود را ترک می‌کند. بعد از تکامل، پروانه کوچک و نقره‌ای رنگ تنها چند روز زندگی می‌کند.