ضرب‌المثل‌ها به عنوان نمادهای فرهنگی و اجتماعی هر جامعه، بازتاب‌دهنده تجربیات و حکمت‌های نسل‌های گذشته هستند. در میان این ضرب‌المثل‌ها، آن‌هایی که به مزه‌ها اشاره دارند، نه تنها به جنبه‌های حسی زندگی بلکه به ابعاد عاطفی و اجتماعی آن نیز پرداخته و مفاهیم عمیق‌تری را منتقل می‌کنند. مزه‌ها، از شیرینی و تلخی گرفته تا ترشی و شوری، هر کدام به نوعی نماد حالاتی از زندگی انسان‌ها هستند. به عنوان مثال، شیرینی می‌تواند نمایانگر خوشحالی و موفقیت باشد، در حالی که تلخی می‌تواند به چالش‌ها و دشواری‌ها اشاره کند. این ضرب‌المثل‌ها، با استفاده از زبان ساده و قابل فهم، به ما کمک می‌کنند تا به درک بهتری از تجربیات انسانی و روابط بین افراد دست یابیم. در این مطلب، به بررسی چند ضرب‌المثل معروف در مورد مزه‌ها خواهیم پرداخت :
شیرین:
دهان را شیرین کردن!
انگور شیرین نصیب شغال می‌شود!
با حلوا حلوا کردن، دهان شیرین نمی‌شود!
خود شیرینی کردن!
شیرین کام شدن!
ترش:
پیرزنی که دستش به درخت گوجه نمی‌رسد، می‌گوید: «ترشی به من نمی‌سازد!»
هیچ بقالی نمی‌گوید که دوغ من ترش است!
ترشی نخوری، یک چیزی می‌شوی!
ترشیده شدن!
ترش رویی کردن!
دوغ در خانه ترش است!
شور:
پول حرام یا خرج شاهد کور می‌شود یا شراب شور!
نمکدان بی‌نمک، شوری ندارد!
شور چیزی را درآوردن!
آشپز که دو تا بشود، آش یا شور می‌شود یا بی‌نمک!
تلخ:
همیشه ته خیار تلخ است!
حقیقت تلخ است!
حرف حق تلخ است!
حقیقت تلخ، بهتر از یک دروغ شیرین است!
صبر تلخ آمد، ولیکن عاقبت میوه‌ای شیرین و پربار می‌دهد!