حافظ : غزل شمارهٔ ۴۹۵ : می خواه و گل افشان کن از دهر چه می جویی؟

حافظ : غزل شمارهٔ ۴۹۵
می خواه و گل افشان کن از دهر چه می‌جویی

این گفت سحرگه گل بلبل تو چه می‌گویی

✍✔✍
مسند به گلستان بر تا شاهد و ساقی را

لب گیری و رخ بوسی می نوشی و گل بویی

✍✔✍
شمشاد خرامان کن و آهنگ گلستان کن

تا سرو بیاموزد از قد تو دلجویی

✍✔✍

رباعی خیام : مرغی دیدم نشسته بر باره ی طوس!

مرغی دیدم نشسته بر باره ی طوس!

در پیش گرفته کله ی کیکاوس!

با کله همی می گفت: افسوس افسوس!

کو بانگ جرس ها و کجا ناله ی کوس!

رباعی از خیام نیشابوری

شعر آفتابی، اثر سهراب سپهری از کتاب حجم سبز

آفتابی
صدای آب می آید ، مگر در نهر تنهایی چه می شویند؟
لباس لحظه ها پاک است.
میان آفتاب هشتم دی ماه
طنین برف ، نخ های تماشا ، چکه های وقت.
طراوت روی آجرهاست، روی استخوان روز.
چه می خواهیم؟
بخار فصل گرد واژه های ماست.

شعر آب را گل نکنیم : حجم سبز اثر سهراب سپهری

آب
آب را گل نکنیم:
در فرودست انگار، کفتری می‌خورد آب.
یا که در بیشه دور، سیرهٔی پر می‌شوید.
یا در آبادی، کوزهٔی پر می‌گردد.
آب را گل نکنیم:
شاید این آب روان، می‌رود پای سپیداری، تا فرو شوید اندوه دلی.
دست درویشی شاید، نان خشکیده فرو برده در آب.
زن زیبایی آمد لب رود،
آب را گل نکنیم:
روی زیبا دو برابر شده است.

غزل 563 مولانا: دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد!

(غزل شمارهٔ ۵۶۳ از کتاب طیبات شمس اثر مولانا جلال الدین رومی)
دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد

به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

✍✔✍
در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران

به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

✍✔✍
ترازو گر نداری پس تو را زو رهزند هر کس

یکی قلبی بیاراید تو پنداری که زر دارد

✍✔✍
تو را بر در نشاند او به طراری که می‌آید

تو منشین منتظر بر در که آن خانه دو در دارد

بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست!

غزل شمارهٔ ۴۴۱- دیوان شمس از مولانا

بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست!

بگشای لب که قند فراوانم آرزوست!

☂☂☂
ای آفتاب حسن برون آ دمی ز ابر

کان چهره مشعشع تابانم آرزوست!

☂☂☂
بشنیدم از هوای تو آواز طبل باز

باز آمدم که ساعد سلطانم آرزوست!

☂☂☂
گفتی ز ناز بیش مرنجان مرا برو

آن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوست!

☂☂☂
وان دفع گفتنت که برو شه به خانه نیست

وان ناز و باز و تندی دربانم آرزوست!

☂☂☂