نظریه کانن-بارد (Cannon-Bard Theory) یکی از نظریه‌های مهم در روانشناسی هیجان است که توسط والتر کانن (Walter Cannon) و فیلیپ بارد (Philip Bard) در اوایل قرن بیستم مطرح شد. این نظریه در پاسخ به نظریه جیمز-لانگه ارائه شد و بر این ایده استوار است که هیجانات و پاسخ‌های فیزیولوژیکی به طور همزمان و مستقل از یکدیگر رخ می‌دهند. به عبارت دیگر، وقتی با یک محرک هیجان‌انگیز مواجه می‌شویم، هم احساس هیجان و هم تغییرات جسمانی به طور همزمان ایجاد می‌شوند، نه این که یکی مقدم بر دیگری باشد.
مفاهیم کلیدی نظریه کانن-بارد
۱. همزمانی هیجانات و پاسخ‌های فیزیولوژیکی
بر اساس این نظریه، هیجانات و پاسخ‌های فیزیولوژیکی به طور همزمان و مستقل از یکدیگر رخ می‌دهند. برای مثال، وقتی با یک مار مواجه می‌شویم، هم احساس ترس و هم افزایش ضربان قلب به طور همزمان ایجاد می‌شوند. این دو فرآیند به موازات یکدیگر اتفاق می‌افتند و هیچ کدام مقدم بر دیگری نیست.