متن و نقد غزل حسین جنتی: اگر ز گور به جایی دری نباشد چه؟

نقد کوتاه : این شعر با استفاده از تصاویر شعری غنی و سوالات فلسفی، خواننده را به تفکر و تأمل در مسائل عمیق زندگی و مرگ و محاسبه ی اعمال می‌کشاند. از لحاظ فنی، استفاده از تشبیهات و استعارات زبانی نیز به دقت انجام شده است که زیبایی و عمق شعر را افزایش می‌دهد. شاعر (حسین جنتی) با زیرکی تمام، سوالاتی در مورد مرگ و آخرت و محشر و حساب و میزان طرح می کند. طوری که یک خواننده ی سطحی نگر ممکن است به جای سوال، تک تک ابیات و جملات که در این غزل به صورت سوال مطرح شده را به عنوان جواب برداشت کند! 

چه، که در ردیف (نباشد چه) آمده است در زبان فارسی استفاده های متفاوتی دارد. 1- به معنی دانستن (استفهام انکاری): یعنی کسی چیزی را می داند و یقین به آن موضوع دارد و وقتی (چه؟) را می آورد، دارد به مخاطب می گوید که اگر تو اشتباه کرده باشی چه؟ اگر واقعیت یا حقیقت برخلاف آنچه فکر می کنیم باشد چه؟

اشعار شاعران جوان ایرانی : غزلی کوتاه از حسین جنتی

ما خسته ایم! خسته به معنای واقعی
دل های ما شکسته به معنای واقعی
❀
ما لشکریم! لشکر پخش و پلا که دید؟
خیل ز هم گسسته به معنای واقعی
❀
این زخم سجده نیست به پیشانی ام رفیق
جای دری‌ست بسته به معنای واقعی
❀
از بادبان نخیزد و از ناخدا، بخار
کشتی به گل نشسته به معنای واقعی
❀
تنگ است جای ما و چنین است حال ما:
باغی درون هسته! به معنای واقعی
حسین جنتی

بهترین شعر معاصر ایران: غزلی از حسین جنتی

سخت،در اندیشه ی این بی بهاری مانده ام
باغبان درپیش و من در شرمساری مانده ام
☃
شادی ام با دیگران است و غمم سهم خودم
باغ انگورم که در دردِ خماری مانده ام
☃
من همان زخمم که بر جان درختان کهن
از ملاقات تبرها یادگاری مانده ام
☃
نوشدارویی نمی بینم دوای درد خویش
همچنان در دشت با صدزخم کاری مانده ام
☃
میشمارم بخت های نامراد خویش را
مثل بیداران به کارِشب شماری مانده ام
☃
برنمی خیزند مردانی که بر می خاستند
جادۀ فتحم به درد بی غباری مانده ام
☃
گرچه از اسب اوفتادم ، پیش چشم دوستان
همچنان بر اصل خود با استواری مانده ام
حسین جنتی

غزل های ناب دلنشین : غزلی اجتماعی از حسین جنتی

به شب نفرین فرستادند در ظلمت، خموشی چند
قفس را تنگ‌تر کردند آزادی‌فروشی چند
♣
بنا شد تا دهانِ بستگان باشند، وا دادند
بَدَل‌ گشتند از اصلِ دهان بودن به گوشی چند
♣
درید آن جِلدِ شیر از هم، فرو پاشید و ما دیدیم
پِیِ سوراخ می‌گردند در هر گوشه موشی چند
♣
شگفتا باز هرشب ابلهی از گوشه‌ی دنجی
دم از اصلاحِ آتش می‌زند با پنبه‌پوشی چند
♣
برادر! در نیاید دادِ ما از حلقِ غیر از ما
دگر بردار گوش از ناله‌های بی‌خروشی چند
♣
چنان از یاد باید بُرد اینان را و آنان را
که بر سیمای ایامِ جوانی بود جوشی چند
‌حسین جنتی

شعر زیبا کوتاه پر معنی : غزلی ناب از حسین جنتی

دیر فهمیدیم پس دیوار بالا رفته بود!
با همان خشت نخستین تا ثریا رفته بود!
✍
دیر فهمیدیم و معماران مرموز از قدیم
چیده بودند آن چه بر پیشانی ما رفته بود!
✍
گاه می گویم به خود اصلا کلاه جد من
جای مسجد کاشکی سمت کلیسا رفته بود!
✍
رسم پرهیز از جهان ای کاش برمی داشتند
کاش یوسف روز اول با زلیخا رفته بود.
✍
من نمی دانم چه چیزی پایبندم کرده است
کوه اگر پا داشت تا حالا از اینجا رفته بود!
✍
دور تا دورش فقط خشکی ست ای تنها خزر
راه اگر می داشت از این چاله دریا رفته بود!
غزلی از حسین جنتی

شعر کوتاه سنگین و مفهومی : غزلی ناب و پر معنی از حسین جنتی

بین ما « خطی ست قرمز » ، پس تو با ما نیستی
یک قدم بردار ، می بینی که تنها نیستی
☂
 خیر خواهان توایم ای شیخ! ما را گوش کن،
فرصت امروز را دریاب ، فردا نیستی
☂
یک سخن کافی ست گفتن، گر درین خانه کَس است
یا نشانی را غلط دادی به ما ، یا نیستی!
☂
هیچ می ترسی ز هول روز رستاخیز؟ نه !
از مسلمانی همین داری که « ترسا » نیستی!
☂
ای که با یک سنگ کوچک، خاطرت گِل می شود،
مشکل از اطفال شیطان نیست، دریا نیستی!

☂

نیل در پیش و عصا در دست و فرعون از عقب،
فرق دارد آخر این قصه ، موسی نیستی!
غزلی از حسین جنتی

بهترین اشعار اجتماعی - غزلی پر معنا از حسین جنتی

امان ندیده کسی از گزند حیله خویش
که حبس کرده خودش را قفس به میله ی خویش
*
مباد فتنه چو فانوس در دلت باشد
که نیست راه رهایی هم از فتیله ی خویش!
*
به فکر فتح جهان آن قبیل می افتند
که بر نیامده اند از پس قبیله ی خویش!
*
به فکر فتح جهان اند و می توانی دید
هزار مسئله دارند در طویله ی خویش!!
*
فغان که این دله دزدان به وهم گرد زمین
چنان خوش اند که فرزند من به تیله ی خویش!
*
کدام می کشدم عنکبوت یا نساج
چه ها که دیده ام از روزنان پیله ی خویش
 غزلی از حسین جنتی

حسین جنتی : پی یک اشتباه ناجورم! - شعر زیبا کوتاه پر معنی

پی یک اشتباه ناجورم! باغ ممنوع سیب می خواهم!
تا بفهمند نازنین منی، قد زلفت رقیب می خواهم!
*
مادرم گفت: دل نبند و برو، هرکجا روی نازنینی هست
آه مادر، دلم زدستم رفت، ختم امن یجیب می خواهم!
*
پدرم گفت: بچه جان بس کن! حرفهای عجیب می شنوم!
آه آری پدر، عجیب، عجیب، خاطرش را عجیب می خواهم!!
*
باز فر می خورند دور سرم، این قوافی: حبیب،عجیب، غریب...
آه مادر، پدر، مریض شدم، به گمانم طبیب می خواهم!
*
بعد ازین عاشقانه خواهم گفت، بعد ازین قهوه خانه خواهم رفت!
باغ ممنوع سیب پیشکشم! دود نعنا دوسیب می خواهم!!!
حسین جنتی