چند نکته در مورد مضاف و مضاف الیه
نکته ۱: در برخی موارد، متمم اسم یا همان مضاف الیه قبل از مضاف قرار می‌گیرد و در این حالت، در انتهای اسم (مضاف) حرف کسره نمی‌آید. به عنوان مثال، واژه «دریاکنار» به معنای «کنار دریا» و «مسافرخانه» به معنای «خانه مسافر» است.
نکته ۲: در برخی مواقع، مضاف الیه بدون نشانه کسره قبل از مضاف می‌آید که به این حالت «اضافه گسسته» می‌گوییم. به عنوان مثال، در جمله «احمد کیفش قهوه‌ای است»، منظور این است که «کیف احمد قهوه‌ای است».
نکته ۳: گاهی یک اسم می‌تواند چند متمم داشته باشد. به عنوان مثال، در ترکیب‌های «کیف معلم احمد» و «دیوار خانه همسایه»، هر دو متمم به اسم اصلی تعلق دارند.
نکته ۴: در برخی موارد، یک اسم هم می‌تواند صفت داشته باشد و هم متمم (مضاف الیه). در این موارد، معمولاً صفت بین اسم و متمم قرار می‌گیرد. برای مثال، در عبارت «مداد مشکی حسن»، متمم «حسن» پس از صفت «مشکی» آمده است.
نکته ۵: ضمایر پس از اسم می‌توانند ترکیب مضاف و مضاف الیه بسازند. به عنوان مثال، ترکیب‌های «کتاب او» و «کیف من» نمونه‌هایی از این نوع ترکیب‌های اضافی هستند.
نکته ۶: گاهی ضمایر به صورت پیوسته پس از اسم قرار می‌گیرند و ترکیب اضافی می‌سازند. برای مثال، «کتابش» و «خانه‌شان» نمونه‌هایی از این ترکیب‌های اضافی هستند.