شمارهٔ ۲
به حق نالم ز هجر دوست زارا
سحرگاهان چو بر گلبن هزارا
قضا، گر داد من نستاند از تو
ز سوز دل بسوزانم قضا را
چو عارض برفروزی می‌بسوزد
چو من پروانه بر گردت هزارا
نگنجم در لحد، گر زان که لختی
نشینی بر مزارم سوکوارا
جهان این است و چونین بود تا بود
و همچونین بود اینند بارا
به یک گردش به شاهنشاهی آرد
دهد دیهیم و تاج و گوشوارا
توشان زیر زمین فرسوده کردی
زمین داده مر ایشان را زغارا
از آن جان تو لختی خون فسرده
سپرده زیر پای اندر سپارا
رودکی
شمارهٔ ۱
گر من این دوستی تو ببرم تا لب گور
بزنم نعره ولیکن ز تو بینم هنرا
اثر میر نخواهم که بماند به جهان
میر خواهم که بماند به جهان در اثرا
هر که را رفت، همی باید رفته شمری
هر که را مرد، همی باید مرده شمرا
رودکی
محتسب مستی به ره دید و گریبانش گرفت
مست گفت: ای دوست، این پیراهن است، افسار نیست!
✔
گفت: مستی، از آن سبب افتان و خیزان می‌روی
گفت: جرم راه رفتن نیست، ره هموار نیست!
✔
گفت: می‌باید تو را تا خانه‌ی قاضی برم
گفت: رو صبح آی، قاضی نیمه شب بیدار نیست!
✔
گفت: نزدیک است والی را سرای، آنجا شویم
گفت: والی از کجا در خانه‌ی خمار نیست؟
✔
گفت: تا داروغه را گویم، در مسجد بخواب
گفت: مسجد خوابگاه مردم بدکار نیست!
✔
گفت: دیناری بده پنهان و خود را وارهان
گفت: کار شرع، کار درهم و دینار نیست!
✔
گفت: از بهر غرامت، جامه‌ات بیرون کنم
گفت: پوسیده است، جز نقشی ز پود و تار نیست!
✔
گفت: آگه نیستی کز سر افتادت کلاه
گفت: در سر عقل باید، بی کلاهی عار نیست!
✔
گفت: می بسیار خورده‌ای، زان چنین بی‌خود شدی
گفت: ای بیهوده گو، حرف کم و بسیار نیست!
✔
گفت: باید حد زند هشیار مردم، مست را
گفت: هشیاری بیار، اینجا کسی هشیار نیست!
پروین اعتصامی
نیکی دل:
ای دل اول قدم نیکدلان
با بد و نیک جهان ساختن است
✔
صفت پیشروان ره عقل
آز را پشت سر انداختن است
✔
ای که با چرخ همی بازی نرد
بردن اینجا همه را باختن است
✔
اهرمن را به هوس دست مبوس
کاندر اندیشه تیغ آختن است
✔
عجب از گمشدگان نیست عجب
دیو را دیدن و نشناختن است
✔
تو زبون تن خاکی و چو باد
توسن عمر تو در تاختن است
✔
دل ویرانه عمارت کردن
خوشتر از کاخ برافراختن است
پروین اعتصامی
گویند مرا چو زاد مادر
پستان به دهان گرفتن آموخت
☂☂
شبها بر گاهواره ی من
بیدار نشست و خفتن آموخت
☂☂
دستم بگرفت و پا به پا برد
تا شیوه ی راه رفتن آموخت
☂☂
قصه شنیدم که بوالعلا به همه عمر
لحم نخورد و ذوات لحم نیازرد
☆☆☆
در مرض موت با اجازه دستور
خادم او جوجه ها به محضر او برد
☆☆☆
