ابوشکور بلخی یکی از شاعران برجسته قرن چهارم هجری است که در بلخ متولد شد و در دوران سامانیان زندگی می‌کرد. او در زبان‌های فارسی و عربی شعر سروده و آثار زیادی از او به جا نمانده است. از جمله مهم‌ترین آثار او، مثنوی آفرین‌نامه است که در بحر متقارب سروده شده و تأثیر زیادی بر ادبیات فارسی گذاشته است.
زندگی‌نامه و دوران
ابوشکور در نزدیکی سال 300 هجری در بلخ به دنیا آمد و در زمان حکومت نوح سامانی، پادشاه سامانی، فعالیت ادبی خود را آغاز کرد. از زندگی‌نامه دقیق او اطلاعات زیادی در دسترس نیست، ولی مشخص است که در دوران سامانیان که دوره‌ای پررونق در تاریخ ادب فارسی بود، او در محافل ادبی حضور داشت و مورد توجه شاه نوح سامانی قرار گرفت.
