اسم «پلنگ» به عنوان نام یک حیوان وحشی، علاوه بر داشتن معنا و مفهومی خاص در زبان‌های مختلف، دارای ریشه‌های تاریخی و فرهنگی جذابی است که به ویژگی‌های جالبی از تعامل انسان‌ها با طبیعت و حیوانات وحشی اشاره دارد. در این راستا، یکی از احتمال‌های جالب در خصوص نامگذاری این حیوان به «پلنگ»، به معنای «علافی» و «معطل بودن» مربوط می‌شود. این احتمال بر اساس تجربیات گذشته‌ی مردم در سفرهای طولانی و مواجهه با پلنگ‌ها، مطرح شده است. در ادامه، به بررسی ریشه‌های زبانی و معنای عمیق‌تر این واژه می‌پردازیم تا بیشتر با پیشینه و دلیل نامگذاری این حیوان آشنا شویم:
معنی اسم «پلنگ»
اسم «پلنگ» به عنوان نام یک گونه از حیوانات وحشی، دارای ریشه‌های زبانی و تاریخی خاصی است که به معنای عمیق‌تری از این واژه اشاره دارد. در اینجا به بررسی مفهوم و ریشه‌های این واژه می‌پردازیم.
۱. ریشه‌های زبانی و تلفظ
در ابتدا، باید به تلفظ صحیح این واژه اشاره کرد که باید «پع‌لنگ» تلفظ شود. این تلفظ نشان‌دهنده‌ی ریشه‌های باستانی و ساختار زبانی این کلمه است. واژه «پلنگ» به معنای علاف و معطل کردن در زبان‌های کهن به کار می‌رفته است.