هنگام سپیده دم خروس سحری!

هنگام سپیده دم خروس سحری!

دانی که چرا همی کند نوحه گری؟

یعنی که نمودند در آیینه ی صبح

کز عمر شبی گذشت و تو بی خبری!

حکیم عمر خیام

شعر شعلهٔ رمیده از کتاب اسیر اثر فروغ فرخزاد

شعلهٔ رمیده
می بندم این دو چشم پر آتش را

تا ننگرد درون دو چشمانش
تا داغ و پر تپش نشود قلبم

از شعلهٔ نگاه پریشانش

♥️
می بندم این دو چشم پر آتش را

تا بگذرم ز وادی رسوایی
تا قلب خامُشم نکشد فریاد

رو می کنم به خلوت و تنهایی

♥️
ای رهروان خسته چه می جویید

در این غروب سرد ز احوالش
او شعلهٔ رمیدهٔ خورشید است

بیهوده می دوید به دنبالش

♥️

شعر شب و هوس از کتاب اسیر اثر فروغ فرخزاد

شب و هوس (از کتاب اسیر)
در انتظار خوابم و صد افسوس

خوابم به چشم باز نمی آید
اندوهگین و غمزده می گویم

شاید ز روی ناز نمی آید

☂
چون سایه گشته خواب و نمی افتد

در دامهای روشن چشمانم
می خواند آن نهفتهٔ نامعلوم

در ضربه های نبض پریشانم

☂
مغروق این جوانی معصومم

مغروق لحظه های فراموشی
مغروق این سلام نوازش بار

در بوسه و نگاه و هم آغوشی

☂

غزل 370 طیبات سعدی : من همان روز که آن خال بدیدم گفتم

غزل ۳۷۰ از کتاب طیبات اثر سعدی شیرازی
من همان روز که آن خال بدیدم گفتم

بیم آن است بدین دانه که در دام افتم

☂♥️☂
هرگز آشفته ی رویی نشدم یا مویی

مگر اکنون که به روی تو چو موی آشفتم

☂♥️☂
هیچ شک نیست که این واقعه با طاق افتد

گو بدانید که من با غم رویش جفتم

☂♥️☂
رنگ رویم غم دل پیش کسان می‌گوید

فاش کرد آن که ز بیگانه همی‌بنهفتم

☂♥️☂

خیام اگر باده پرستی خوش باش!

خیام اگر باده پرستی خوش باش!

با ماهرخی اگر نشستی خوش باش!

چون عاقبت کار جهان نیستی است!

انگار که نیستی، چو هستی خوش باش!

خیام

غزل 563 مولانا: دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد!

(غزل شمارهٔ ۵۶۳ از کتاب طیبات شمس اثر مولانا جلال الدین رومی)
دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد

به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

✍✔✍
در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران

به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

✍✔✍
ترازو گر نداری پس تو را زو رهزند هر کس

یکی قلبی بیاراید تو پنداری که زر دارد

✍✔✍
تو را بر در نشاند او به طراری که می‌آید

تو منشین منتظر بر در که آن خانه دو در دارد

کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش!

در کارگه کوزه گران رفتم دوش! 

دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش!

هر یک به زبان حال با من می گفت:

کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش! 

در آستانه : شعر سپید احمد شاملو

در آستانه
برای م. امید
نگر
تا به چشمِ زردِ خورشید اندر
نظر
نکنی
که‌ت افسون
نکند.

بر چشم‌های خود
از دستِ خویش
سایبانی کن
نظاره‌ی آسمان را
تا کلنگانِ مهاجر را
ببینی
که بلند

از چارراهِ فصول
در معبرِ بادها
رو در جنوب
همواره
در سفرند.

کوه ها باهم اند و تنهایند!

کوه‌ها
کوه‌ها با هم‌اند و تنهایند
همچو ما، باهمانِ تنهایان.

۱۳۳۹

شعری از احمد شاملو، از کتاب مجموعه شعر لحظه ها و همیشه.

شاهکار غزل عاشقانه ی سعدی: من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی!

غزل ۵۰۹ از کتاب طیبات سعدی
من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی

عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

✔
دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم

باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی

✔
ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه

ما کجاییم در این بحر تفکر تو کجایی

✔
آن نه خالست و زنخدان و سر زلف پریشان

که دل اهل نظر برد که سریست خدایی

✔