غزل معاصر:زمان میان من و او جدایی افکنده است- هوشنگ ابتهاج

زمان میان من و او جدایی افکنده است
من ایستاده در اکنون و او در آینده است

♥️♥️
چه مایه گشتم و آینده حال گشت و گذشت
هنوز در پی آینده، حال گردنده است

♥️♥️

به هر قدم قَدَری گفتم از زمان کَندَم
کنون چو می نگرم او ز عمر من کنده است

♥️♥️
که سر برآوَرَد از این ورطه جز کسی که هلاک
کمند شوق کنارش به گردن افکنده است

♥️♥️
بهانه ی کشش عشق و کوشش دل من
همین غم است که مقصود آفریننده است

♥️♥️
به آرزو نرسیدیم و دیر دانستیم
که راه دورتر از عمر آرزومند است

♥️♥️
تو آن زمان به سرم سایه خواهی افکندن
که پیش پای تو ترکیب من پراکنده است

♥️♥️
به شاهراه طلب بیم نامرادی نیست
زهی امید که تا عشق هست پاینده است

♥️♥️
ز دورباش حوادث دلم ز راه نرفت
بیا که با تو هنوزم هزار پیوند است

♥️♥️
به جان سایه که میرنده نیست آتش عشق
مبین به کشته ی عاشق که عاشقی زنده است
هوشنگ ابتهاج

 

نقد این غزل: 

غزل هوشنگ ابتهاج، شاعر بزرگ معاصر فارسی، به بررسی عمیق احساسات انسانی و رابطه‌های عاشقانه پرداخته و در عین حال مضامینی از زمان، جدایی، آرزو و عشق را به تصویر می‌کشد. در ادامه به تحلیل و نقد ابیات این غزل می‌پردازیم:

تحلیل و بررسی ابیات

جدایی و زمان:

غزل معاصر: من تشنه ام ولی در کوزه آب نیست! - عبدالجبار کاکایی

من تشنه‌ام ولی، در کوزه آب نیست
حال خراب هست، جان خراب نیست

✔✔
چون سایه روز و شب، در آب و آتشم
آرامش جهان، بی اضطراب نیست

✔✔

غزل معاصر: دیدی چه بد شدیم گرفتار دیو و دد!

دیدی چه بد شدیم گرفتار دیو و دد

 کس را به یاد نیست چنین روزگار بد

 ✔✔

دیدی که پیش‌تر ز تو هم بس ستمگران

 رفتند و ماند از پس‌شان لعنت ابد

 ✔✔

جهد است در جهالت و جهل است در جهاد

 ابرام در خرافه و اهمال در خرد

 ✔✔

دست ستم دراز و دهان دروغ باز

 تزویر و زرق و روی و ریا بی حساب و حد

 ✔✔

دانی که خودپرست کم از بت‌پرست نیست

 خودبین برد به سوی خدا نیز دست رد

 ✔✔

آری صنم‌پرست نباشد صمدشناس

 ور خود به زرق خواند الله را صمد

 ✔✔

ای دست حق علی بزند گردن تو را

 کز بهر کار ناحق از او خواستی مدد

هوشنگ ابتهاج

غزل معاصر : زمانه وار اگر می پسندیم کر و لال! - محمد علی بهمنی

زمانه وار اگر می پسندیم کر و لال
به سنگفرش تو این خون تازه باد حلال

✿
مجال شکوه ندارم ولی ملالی نیست
که دوست جان کلام من است در همه حال

✿
قسم به تو که دگر پاسخی نخواهم گفت
به واژه ها که مرا برده اند زیر سوال

✿

غزل معاصر: از زندگی از این همه تکرار خسته ام- ☂محمد علی بهمنی☂

از زندگی از این همه تکرار خسته ام
از های و هوی کوچه و بازار خسته ام

☂

دلگیرم از ستاره و آزرده ام ز ماه
امشب دگر ز هر که و هر کار خسته ام

☂
دل خسته سوی خانه تن خسته می کشم
آوخ ... کزین حصار دل آزار خسته ام

غزل معاصر: اگرچه نزد شما تشنه ی سخن بودم-✿ محمد علی بهمنی✿

اگر چه نزد شما تشنه ی سخن بودم
کسی که حرف دلش را نگفت من بودم

✿
دلم برای خودم تنگ می شود آری
همیشه بی خبر از حال خویشتن بودم

✿
نشد جواب بگیرم سلام هایم را
هر آنچه شیفته تر از پی شدن بودم

✿
چگونه شرح دهم عمق خستگی ها را ؟
اشاره ای کنم انگار کوهکن بودم

محمد علی بهمنی

غزل معاصر : این منم در آینه یا تویی برابرم؟ - قیصر امین پور

این منم در آینه، یا تویی برابرم؟

ای ضمیر مشترک، ای خودِ فراترم!

*

در من این غریبه کیست؟ باورم نمی‌شود

خوب می‌شناسمت، در خودم که بنگرم

*

این تویی، خود تویی، در پس نقاب من

ای مسیح مهربان، زیر نام قیصرم!

*

ای فزون‌تر از زمان، دور پادشاهی‌ام!

ای فراتر از زمین، مرزهای کشورم!

*

نقطه‌نقطه، خط ‌به‌خط، صفحه‌صفحه، برگ‌برگ

خطّ رد پای توست، سطرسطر دفترم

*

قوم و خویش من همه از قبیله‌ی غمند

عشق خواهر من است، درد هم برادرم

*

سال‌ها دویده‌ام از پی خودم، ولی

تا به خود رسیده‌ام، دیده‌ام که دیگرم

*

دربه‌در به هرطرف، بی‌نشان و بی‌هدف

گم شده چو کودکی در هوای مادرم

*

از هزار آینه توبه‌تو گذشته‌ام

می‌روم که خویش را با خودم بیاورم

*

با خودم چه کرده‌ام؟ من چگونه گم شدم؟

باز می‌رسم به خود، از خودم که بگذرم؟

*

دیگران اگر که خوب، یا خدا نکرده بد

خوب، من چه کرده‌ام؟ شاعرم که شاعرم!

*

راستی چه کرده‌ام؟ شاعری که کار نیست

کار چیزی دیگری است، من به فکر دیگرم!

قیصر امین پور