ضرب‌المثل «می‌بینی ماسته! می‌خری دوغه!» به وضوح به تضاد بین ظاهر و واقعیت اشاره دارد و نشان می‌دهد که در برخی موارد، آنچه که به نظر می‌رسد ممکن است با حقیقت متفاوت باشد. در این ضرب‌المثل، ماست به عنوان نمادی از کیفیت و اصل یک چیز معرفی می‌شود، در حالی که دوغ به عنوان یک محصول فرعی و کمتر ارزشمند شناخته می‌شود. این عبارت به ما یادآوری می‌کند که گاهی اوقات افراد تحت تأثیر ظاهر یک چیز قرار می‌گیرند و به جای انتخاب گزینه‌ای که واقعاً با کیفیت و ارزش است، به سراغ گزینه‌ای می‌روند که شاید جذاب‌تر به نظر برسد، اما در حقیقت کیفیت کمتری دارد.
این ضرب‌المثل به ویژه در موقعیت‌های اجتماعی و اقتصادی کاربرد دارد، جایی که افراد ممکن است به دلیل تبلیغات، ظاهر جذاب یا وعده‌های فریبنده، انتخاب‌های نادرستی داشته باشند. به عبارت دیگر، این ضرب‌المثل به ما هشدار می‌دهد که باید با دقت بیشتری به جزئیات و واقعیت‌ها توجه کنیم و از قضاوت‌های سطحی پرهیز کنیم. در نهایت، این عبارت به ما یادآوری می‌کند که در زندگی، انتخاب‌های ما باید بر اساس واقعیت‌ها و کیفیت واقعی چیزها باشد و نه صرفاً بر اساس ظاهر آن‌ها.