سراپا اگر زرد و پژمرده ایم
ولی دل به پاییز نسپرده ایم
✔✔
چو گلدان خالی، لب پنجره
پر از خاطرات ترک خورده ایم
✔✔
اگر داغ دل بود، ما دیده ایم
اگر خون دل بود، ما خورده ایم
✔✔
اگر دل دلیل است، آورده ایم
اگر داغ شرط است، ما برده ایم
✔✔
اگر دشنه ی دشمنان، گردنیم!
اگر خنجر دوستان، گرده ایم!
✔✔
گواهی بخواهید، اینک گواه:
همین زخمهایی که نشمرده ایم!
✔✔
دلی سربلند و سری سر به زیر
از این دست عمری به سر برده ایم
قیصر امین پور
نقد کوتاه : این غزل مهدی فرجی شعری عاشقانه، مفهومی و فلسفی است. از بیت اول تا بیت آخر در مورد عشق، یار، زندگی و موقعیت های آن صحبت می کند. مضمون غزل دوری و جفای یار و بدعهدی روزگار است....
کسی مسافرِ این آخرین قطار نشد!
کسی که راه بیندازمش سوار نشد!
✍✔✍
چقدر گل که به گلدان خالی ام نشکفت
چقدر بی تو زمستان شد و بهار نشد!
✍✔✍
من و تو پای درختان چه قدر ننشستیم!
چه قلبها که نکندیم و یادگار نشد!
✍✔✍
چه روزها که بدون تو سالها شد و رفت
چه لحظه ها که نماندیم و ماندگار نشد!
✍✔✍
همیشه من سرِ راهِ تو بودم و هر بار
کنار آمدم و آمدم کنار، نشد!
✍✔✍
قرار شد که بیایی قرار من باشی
دوباره زیر قرارت زدی؟! قرار نشد!
✍✔✍
غزلی عاشقانه، فلسفی و مفهومی از مهدی فرجی!
