من نقطه ی تلاقی اوهام و حیرتم
سرگشته ام به اهل زمین بی شباهتم
✔✔
از روزگار بعد تو خیری ندیده ام
تنهاترین نشانه ی اثبات قسمتم
✔✔
تفسیر کرده اند مرا گرچه بارها
مضمون گنگ گمشده در صد روایتم
✔✔
خلوت نشین صحبت دیوانگان شهر
دردآشنای رنج هزاران ملامتم
✔✔
مبهوت در میانه ی میدان نشسته ام
بی رغبتی به معرکه ها بوده عادتم
✔✔
سنگ صبور حادثه بعد از تو هیچکس
راهی نبرده سوی زوایای خلوتم
✔✔
میلی به شرح نیست... سکوتم شنیدنی است
بگذار نانوشته بماند حکایتم
محمد صادق سبط الشیخ
این شفق است یا فلق؟ مغرب و مشرقم بگو
من به کجا رسیده ام؟ جان دقایقم بگو
✔✗✔
آیینه در جواب من باز سکوت می کند
باز مرا چه می شود ؟ ای تو حقایقم بگو
✔✗✔
و ما که گریه نکردیم، گریه؟! نه! کردیم...
به ما چه مرد نباید که... ما که نامردیم!
*
اگر که پنجره را سمت عشق می بستند
بدون شعر... و گریه چه کار می کردیم؟!
*
من تشنه‌ام ولی، در کوزه آب نیست
حال خراب هست، جان خراب نیست
✔✔
چون سایه روز و شب، در آب و آتشم
آرامش جهان، بی اضطراب نیست
✔✔
هر بار خواست چای بریزد نمانده ای!
رفتی و باز هم به سکوتش نشانده ای!
♣☃♣
تنها دلش خوش است به اینکه یکی دوبار
رفتی و باز هم به سکوتش نشانده ای!
♣☃♣
حالا صدای او به خودش هم نمی رسد
از بس که بغض توی گلویش چپانده ای!
♣☃♣
دیشب تمام شهر پر از جوجه فنچ بود
گفتند باز روسری ات را تکانده ای!
♣☃♣
خواهند مرد بعد تماشای رقص تو
مشتی نهنگ که لب ساحل کشانده ای!
♣☃♣
بدبخت من فلک زده من بدبیار من
امروز عصر چای ندارم تو مانده ای!
♣☃♣
غزلی عاشقانه و امروزی از شاعر معاصر: حامد عسکری
