شانه ات را دیر آوردی سرم را باد برد!
خشت خشت و آجر آجر، پیکرم را باد برد!
✔
من بلوطی پیر بودم پای یک کوه بلند
نیمم آتش سوخت، نیم دیگرم را باد برد!
✔
از غزل هایم فقط خاکستری مانده به جا
بیت های روشن و شعله ورم را باد برد!
✔
با همین نیمه، همین معمولی ساده بساز
دیر کردی نیمه ی عاشقترم را باد برد!
✔
بال کوبیدم قفس را بشکنم عمرم گذشت
وا نشد بدتر از آن بال و پرم را باد برد!
یکی از بهترین غزل های شاعر معاصر : حامد عسکری
سخت،در اندیشه ی این بی بهاری مانده ام
باغبان درپیش و من در شرمساری مانده ام
☃
شادی ام با دیگران است و غمم سهم خودم
باغ انگورم که در دردِ خماری مانده ام
☃
من همان زخمم که بر جان درختان کهن
از ملاقات تبرها یادگاری مانده ام
☃
نوشدارویی نمی بینم دوای درد خویش
همچنان در دشت با صدزخم کاری مانده ام
☃
میشمارم بخت های نامراد خویش را
مثل بیداران به کارِشب شماری مانده ام
☃
برنمی خیزند مردانی که بر می خاستند
جادۀ فتحم به درد بی غباری مانده ام
☃
گرچه از اسب اوفتادم ، پیش چشم دوستان
همچنان بر اصل خود با استواری مانده ام
حسین جنتی
بین ما « خطی ست قرمز » ، پس تو با ما نیستی
یک قدم بردار ، می بینی که تنها نیستی
☂
خیر خواهان توایم ای شیخ! ما را گوش کن،
فرصت امروز را دریاب ، فردا نیستی
☂
یک سخن کافی ست گفتن، گر درین خانه کَس است
یا نشانی را غلط دادی به ما ، یا نیستی!
☂
هیچ می ترسی ز هول روز رستاخیز؟ نه !
از مسلمانی همین داری که « ترسا » نیستی!
☂
ای که با یک سنگ کوچک، خاطرت گِل می شود،
مشکل از اطفال شیطان نیست، دریا نیستی!
☂
نیل در پیش و عصا در دست و فرعون از عقب،
فرق دارد آخر این قصه ، موسی نیستی!
غزلی از حسین جنتی
