جلبک‌ها به عنوان میکروارگانیسم‌ها در دسته موجودات زنده قرار می‌گیرند که به دلیل اندازه کوچک و ویژگی‌های خاصشان، معمولاً با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیستند. در ادامه به دلایل این مسئله می‌پردازیم:
۱. اندازه کوچک
جلبک‌ها معمولاً در اندازه‌های میکروسکوپی قرار دارند. هرچند که برخی از انواع جلبک‌ها مانند جلبک‌های سبز بزرگ‌تر هستند، اما بسیاری از آنها به صورت میکروسکوپی و در اندازه‌های چند میکرون وجود دارند. این اندازه کوچک باعث می‌شود که آنها در دسته میکروارگانیسم‌ها قرار بگیرند.
۲. ساختار سلولی
جلبک‌ها (algae) گروهی گسترده از سازندگان اصلی اکوسیستم‌های آبی و خشک، که از سلول‌های پروکاریوتیک یا یوکاریوتیک تشکیل شده‌اند، هستند. این موجودات معمولاً بدون بافت و بدون عروق هستند و به صورت میکروسکوپیک یا گاهی اوقات مولتی‌سلولی هستند. جلبک‌ها در محیط‌های مختلفی مانند آبهای شیرین، دریاها، خاک و حتی سطوح سنگی یافت می‌شوند. آنها برای اکثر اتوتروفی هستند و از فتوسنتز برای تولید انرژی و تولید غذا استفاده می‌کنند، اما برخی نیز می‌توانند از طریق تغذیه هتروتروفی به غذا برسند.
جلبک‌ها به طور گسترده در زنجیره غذایی زنده‌ها نقش دارند؛ زیرا به عنوان منبع اولیه برای اکثر موجودات زنده، از جمله ماهیان، سخت پوستان (Crustacean)، و حتی برخی از گونه‌های گیاهی که به طور مستقیم از آنها تغذیه می‌کنند، استفاده می‌شوند. علاوه بر این، جلبک‌ها نقش مهمی در تولید اکسیژن و کاهش غلظت کربن دی‌اکسید در جو دارند، که این ویژگی به آنها عنوان "عنصر تولید کننده اکسیژن" را می‌دهد.
بی مهره‌داران (بی مهرگان) گروهی از جانوران هستند که جسم آنها بدون مهره یا استخوان بیرونی است. در واقع، بدن آنها تقریباً به صورت یک لاشه یا یک حبه ژله است و بدون ساختار استخوانی سخت است. این گروه شامل موجودات متنوعی از جمله نرم تنان (مانند حلزون‌ها و میگوها)، کرمها، اسفنج ها، خارتنان، بندپایان و سایر موجوداتی است که بدون مهره زندگی می‌کنند.
بی مهره‌داران (بی مهرگان) به دلیل عدم وجود استخوان خارجی، برخلاف مهره‌داران، از رشد و حرکت آسان‌تری برخوردارند. این ویژگی به آنها این امکان را می‌دهد که در محیط‌های مختلفی شکل و اندازه مختلفی داشته باشند و به سرعت به تغییرات محیط و شرایط پاسخ دهند. به عنوان مثال، حلزون‌ها با کشیده شدن به سرعت می‌توانند از خطر فرار کنند و میگوها با استفاده از پوشش خارجی خود می‌توانند از آسیب‌های خارجی محافظت شوند.
