سیمین خلیلی، معروف به سیمین بهبهانی (زاده ۲۸ تیر ۱۳۰۶ – درگذشته ۲۸ مرداد ۱۳۹۳)، معلم، نویسنده، شاعر و غزل‌سرای معاصر ایرانی و از اعضای کانون نویسندگان ایران بود. او در طول زندگی خود بیش از ۶۰۰ غزل سرود که در بیست کتاب منتشر شده‌اند. شعرهای سیمین بهبهانی به موضوعاتی چون عشق به میهن، زمین‌لرزه، انقلاب، جنگ، فقر، تن‌فروشی، آزادی بیان و حقوق برابر برای زنان پرداخته‌اند. به دلیل سرودن غزل‌های فارسی در وزن‌های بی‌سابقه، او به «نیمای غزل» معروف است. سیمین بهبهانی دو بار در سال‌های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۲ نامزد دریافت جایزه نوبل ادبیات شد و همچنین چندین جایزه بین‌المللی را از آن خود کرد.
زندگی شخصی
سیمین خلیلی در ۲۸ تیر ۱۳۰۶ در تهران به دنیا آمد. او فرزند عباس خلیلی (شاعر، نویسنده و مدیر روزنامه اقدام) و فخرعظما ارغون بود. عموی پدرش، میرزا حسین میرزاخلیل، از رهبران مشروطه بود و پدربزرگش، علامه ملاعلی رازی خلیلی تهرانی، شناخته شده است. پدرش عباس خلیلی (۱۲۷۲ نجف - ۱۳۵۰ تهران) به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌سرود و حدود ۱۱۰۰ بیت از ابیات شاهنامه فردوسی را به عربی ترجمه کرده بود. او همچنین رمان‌های متعددی را تألیف کرده که همگی به چاپ رسیده‌اند.