می خواهمت چنان که شب تیره ماه را
یا مثل هر مسافر گمگشته راه را
✍✔✍
حال تباه و روز سیاه و لب پرآه
آورده ام برای تو چندین گواه را
✍✔✍
خلوت نشین گوشه ی آغوش تو منم
از من مگیر زاویه ی خانقاه را
✍✔✍
یک عمر سر به شانه ی گرمت گذاشتم
پیوسته دار سایه ی این سرپناه را
✍✔✍
از من همیشه هرچه که خواهی دریغ کن
امّا تو را قسم به دو چشمت نگاه را...
سیّدمحمّد تولیت
بی تو اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سال ها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
☂☆☂
از همان لحظه که از چشم یقین افتادند
چشم های نگران آینه ی تردیدند
☂☆☂
نشد از سایه ی خود هم بگریزند دمی
هرچه بیهوده به گرد خودشان چرخیدند
☂☆☂
چون بجز سایه ندیدند کسی در پی خود
همه از دیدن تنهایی خود ترسیدند
☂☆☂
غرق دریای تو بودند ولی ماهی وار
باز هم نام و نشان تو ز هم پرسیدند
☂☆☂
در پی دوست همه جای جهان را گشتند
کس ندیدند در آیینه به خود خندیدند
☂☆☂
سیر تقویم جلالی به جمال تو خوش است
فصل ها را همه با فاصله ات سنجیدند
☂☆☂
تو بیایی همه ساعت ها و ثانیه ها
از همین روز، همین لحظه، همین دم عیدند
قیصر امین پور
تاوان این ترانه بگو انتظار نیست؟
این امتحان سخت من از روزگار نیست؟
☂☂
تلخ است بی تو طعم تمام ترانه ها
رفتن همیشه چاره ی درمان یار نیست.
☂☂
توفان بگو دوباره مرا مبتلا کند
این ابتلا به ساحت توفان، قمار نیست.
☂☂
لبخند بی قواره ی این روزگار سرد
با انحنای چشم ترم سازگار نیست.
☂☂
پاییز چشم های تو را قاب کرده ام
آخر به فصل های زمین اعتبار نیست.
☂☂
می خواهمت که با همه دیوانگی هنوز
پای تو مانده ام، چه کنم اختیار نیست.
فاطمه یاوری
اسیر بند محبّت گرفته خو به غمت
منم که سینه سپردم به خنجر ستمت
♣
مباد جای تو خالی میان خاطره ها
همیشه بر دل من باد سایه ی قدمت
♣
مرا به وصل و به هجران سر تمنّا نیست
سر رضای تو ام تا چه می کند کَرَمَت
♣
در آتش دلم ای چشمه ی امید بجوش
که جان و دل نسپارم به چشمه سار غمت
♣
ز مهر و آشتی ات خسته خاطرم چه کنم
ز فتنه های زیاد و ز لطف های کمت
مریم ساوجی
سراپا اگر زرد و پژمرده ایم
ولی دل به پاییز نسپرده ایم
✔✔
چو گلدان خالی، لب پنجره
پر از خاطرات ترک خورده ایم
✔✔
اگر داغ دل بود، ما دیده ایم
اگر خون دل بود، ما خورده ایم
✔✔
اگر دل دلیل است، آورده ایم
اگر داغ شرط است، ما برده ایم
✔✔
اگر دشنه ی دشمنان، گردنیم!
اگر خنجر دوستان، گرده ایم!
✔✔
گواهی بخواهید، اینک گواه:
همین زخمهایی که نشمرده ایم!
✔✔
دلی سربلند و سری سر به زیر
از این دست عمری به سر برده ایم
قیصر امین پور
ناودانها شر شر باران بی صبری است
آسمان بی حوصله، حجم هوا ابری است
❉
کفشهایی منتظر در چارچوب در
کوله باری مختصر لبریز بی صبری است
❉
پشت شیشه می تپد پیشانی یک مرد
در تب دردی که مثل زندگی جبری است
❉
و سرانگشتی به روی شیشه های مات
بار دیگر می نویسد: "خانه ام ابری است"
قیصر امین پور
ای عشق، ای ترنم نامت ترانه ها
معشوق آشنای همه عاشقانه ها
✔
ای معنی جمال به هر صورتی که هست
مضمون و محتوای تمام ترانه ها
✔
با هر نسیم، دست تکان می دهد گلی
هر نامه ای ز نام تو دارد نشانه ها
✔
هر کس زبان حال خودش را ترانه گفت:
گل با شکوفه، خوشه گندم به دانه ها
✔
شبنم به شرم و صبح به لبخند و شب به راز
دریا به موج و موج به ریگِ کرانه ها
✔
باران قصیده ای است تر و تازه و روان
آتش ترانه ای به زبان زبانه ها
✔
اما مرا زبان غزلخوانی تو نیست
شبنم چگونه دم زند از بی کرانه ها
✔
کوچه به کوچه سر زده ام کو به کوی تو
چون حلقه در به در زده ام سر به خانه ها
✔
یک لحظه از نگاه تو کافی است تا دلم
سودا کند دمی به همه جاودانه ها...
قیصر امین پور
محتسب مستی به ره دید و گریبانش گرفت
مست گفت: ای دوست، این پیراهن است، افسار نیست!
✔
گفت: مستی، از آن سبب افتان و خیزان می‌روی
گفت: جرم راه رفتن نیست، ره هموار نیست!
✔
گفت: می‌باید تو را تا خانه‌ی قاضی برم
گفت: رو صبح آی، قاضی نیمه شب بیدار نیست!
✔
گفت: نزدیک است والی را سرای، آنجا شویم
گفت: والی از کجا در خانه‌ی خمار نیست؟
✔
گفت: تا داروغه را گویم، در مسجد بخواب
گفت: مسجد خوابگاه مردم بدکار نیست!
✔
گفت: دیناری بده پنهان و خود را وارهان
گفت: کار شرع، کار درهم و دینار نیست!
✔
گفت: از بهر غرامت، جامه‌ات بیرون کنم
گفت: پوسیده است، جز نقشی ز پود و تار نیست!
✔
گفت: آگه نیستی کز سر افتادت کلاه
گفت: در سر عقل باید، بی کلاهی عار نیست!
✔
گفت: می بسیار خورده‌ای، زان چنین بی‌خود شدی
گفت: ای بیهوده گو، حرف کم و بسیار نیست!
✔
گفت: باید حد زند هشیار مردم، مست را
گفت: هشیاری بیار، اینجا کسی هشیار نیست!
پروین اعتصامی
نیکی دل:
ای دل اول قدم نیکدلان
با بد و نیک جهان ساختن است
✔
صفت پیشروان ره عقل
آز را پشت سر انداختن است
✔
ای که با چرخ همی بازی نرد
بردن اینجا همه را باختن است
✔
اهرمن را به هوس دست مبوس
کاندر اندیشه تیغ آختن است
✔
عجب از گمشدگان نیست عجب
دیو را دیدن و نشناختن است
✔
تو زبون تن خاکی و چو باد
توسن عمر تو در تاختن است
✔
دل ویرانه عمارت کردن
خوشتر از کاخ برافراختن است
پروین اعتصامی
مهتاب:
می تراود مهتاب
می درخشد شب تاب
نیست یکدم شکند خواب به چشم کس ولیک
غم این خفته چند
خواب در چشم ترم می شکند.
نگران با من استاده سحر.
صبح میخواهد از من
کز مبارک دم او آورم این قوم به جان باخته را بلکه خبر.
در جگر لیکن خاری
از ره این سفرم می شکند.
نازک آرای تن ساق گلی
که به جان اش کشتم
و به جان دادم اش آب.
ای دریغا! به برم می شکند.
دست ها می سایم
تا دری بگشایم.
بر عبث می پایم
که به در کس آید.
در و دیوار به هم ریخته شان
بر سرم می شکند.
می تراود مهتاب
می درخشد شب تاب
مانده پای آبله از راه دراز
بر دم دهکده مردی تنها
کوله بارش بر دوش
دست او بر در، می گوید با خود:
غم این خفته چند
خواب در چشم ترم می شکند.
(نیما یوشیج)
