غزل معاصر ویژگی‌های متمایز و نوآورانه‌ای نسبت به غزل کلاسیک دارد. این ویژگی‌ها شامل:
1. آزادی در قافیه و ردیف: برخلاف قیدهای سخت‌گیرانه غزل کلاسیک، غزل معاصر می‌تواند از قافیه و ردیف آزادانه‌تری استفاده کند.
2. موضوعات جدید: از مسائل اجتماعی، سیاسی، و فردی مدرن تا تجربیات درونی و روان‌شناختی، موضوعات غزل معاصر بسیار متنوع و به‌روز شده است.
3. زبان و سبک: استفاده از زبان ساده‌تر و غیررسمی به‌جای زبان پیچیده و ادبی کلاسیک، که ارتباط با مخاطب را تسهیل می‌کند.
4. شکست قالب‌های سنتی: غزل معاصر می‌تواند از قالب‌های سنتی فاصله بگیرد و به فرم‌های نوین و آزادتر روی آورد.
5. تجربه‌های نوین و صوری: شامل استفاده از تکنیک‌های مدرن شعری مانند قطعات نثری، تصاویر و استعارات تازه، و نثر درونی.
6. توجه به فردیت و احساسات شخصی: بیشتر بر روی تجربیات و احساسات فردی شاعر تمرکز دارد، با نگاهی به دنیای درونی و عواطف پیچیده.
این ویژگی‌ها غزل معاصر را به سبکی پویا و تغییرپذیر تبدیل کرده که به خوبی منعکس‌کننده وضعیت‌ها و احساسات معاصر است.
نمونه ی یک غزل معاصر:
ما را غم نان و نمکی داد به کشتن
سدیم که آن را ترکی داد به کشتن
*
شاکی نشو از گله ی زاغان گرسنه
این مرزعه را آدمکی داد به کشتن
*
چون حاصل ابر و مه و خورشید و فلک را
چیدیم و اگرچه، کپکی داد به کشتن
*
می سوزم از اینکه گل نیلوفر ما را
توفان که نه باد خنکی داد به کشتن
*
تا مقصد آزادی و پرواز و پرنده
خود را خود هر قاصدکی داد به کشتن
*
آن بوسه که بر سنگ مزاری بزند یار
می خواست کند هر کمکی داد به کشتن
*
آینده قطاری است که جامانده ی آن را
سرگیجه ی چرخ و فلکی داد به کشتن
*
در خانه تو را دشمن دانای دغلکار
بی آنکه زند ناخنکی داد به کشتن
*
با آنچه که وابسته ی آنیم ریا کرد
از ماست که ما را کلکی داد به کشتن.
شاعر: بهرام بهرامی
